"Once In A Lifetime"

"... elemeler başladığında odada 50 civarında dansçı vardı.

[Turne için seçeceğimiz dansçıların] sayısını üçe indirmek için yaklaşık iki günümüz vardı. Acımasızca belki ama eğlenceliydi de. ... Noémie [Lafrance*] hiç unutamadığım bir egzersiz ile başladı. Dört basit kuraldan oluşuyordu bu egzersiz:



  1. Müziğe uyumlu olarak doğaçlama dans etmeye başla ve bir noktada sekiz vuruşluk bir figür [phrase / dans cümleciği] yakala.
  2. Hoşuna giden bir figür bulunca, tekrar et. 
  3. Daha güçlü bir figüre sahip birisini görürsen, onu taklit et.
  4. Herkes aynı figürü yapmaya başladığında egzersiz sona erecektir. 

Bu adeta evrimi hızlı çekimde izlemek gibiydi - veya bir yaşam formunun oluşmasını izlemek gibi. İlk başta odaya kaos hakimdi, her tarafta kıvranan vücutlar... Sonra herkes yavaş yavaş figürlerini seçmeye başladı. Neredeyse aniden, bir grup dansçının bir köşede aynı hareketle dans ettiklerini görebiliyordunuz. Taklit etme çoktan başlamıştı, şimdilik sadece bir bölgede. Birbirini taklit edenler giderek yayıldı, viral bir şekilde ilerliyordu. Tam o sırada diğer köşeden de başka bir figürün yayılmaya başlamasını izliyorduk. Biri diğerinden daha hızlı büyüyordu ve dört dakika içerisinde bütün oda birbiriyle mükemmel bir uyum içinde, aynı hareket ile dans eden dansçılarla dolmuştu, inanılmazdı! Bütün sürecin tamamlanması ve (belki biraz talihsiz bir kelime ama) "en güçlünün" odaya hakim olması sadece dört dakikayı almıştı. Bu, hayatımda gördüğüm en inanılmaz dans gösterilerinden biriydi. Bu kadar kısa sürede sona ermesi çok üzücüydü. Ve tabii böyle basit bir algoritmanın nasıl kaostan uyum yaratabildiğini anlamak için izleyenlerin yukarıdaki kuralları da biliyor olması gerekiyordu.

Bu coşkulu atletik deneyden sonra dansçılar dinlenirken biz de notlarımızı karşılaştırma başladık. İçeride birden garip ve oldukça gürültülü bir ses duymaya başladım, hızlı ve ritmik bir ses. Ne olduğunu anlayamadım, her yerden geliyor gibiydi - veya hiçbir yerden... Daha önce duyduğum hiçbir sese benzemiyordu. Birden farkettim ki, bu dans stüdyosundaki elli yorgun dansçının nefes nefese kalışlarının sesiydi, hızla nefes alıp veriyorlardı. Zamanla azaldı, kayboldu. Benim için bu da eserin bir parçasıydı."


 
(David Byrne, "How Music Works" kitabından serbest çeviri)

* Noémie Lafrance, koreograf ve yönetmen. Feist'ın 1-2-3-4 şarkısının ödüllü video-klibinin koreografisini de o yapmıştır.